ՀԵ 92, Էլմ. 170, Հովհ.19։2,5
1. Ո՜վ սուրբ Գլուխ, ինչո՞ւ ես
Ցավի մեջ ընկղմած,
Ինչո՞ւ վիրավորված ես
Եվ փուշերով պսակված։
Ո՜վ սուրբ Գլուխ, փառքովդ
Երկինք կլեցնես,
Բայց հոս արյամբ պատած ես,
Ինծի պատվական ես։
2. Ո՜հ, ի՜նչ ցավով լըցված ես,
Ի՜նչ անարգանքներով,
Տրտմությունով պատած ես,
Բայց վերջը՝ ցնծումով։
Ամեն Քո ցավն ու գութը
Չարերը կփրկե.
Մերն էր բոլոր հանցանքը,
Պատիժն Ան կքաշե։
3. Ի՞նչ խոսք, ով իմ Փրկիչս,
Գտնեմ Քեզ օրհնելու,
Որ հաճեցար իմ անձս
Մահվամբդ փրկելու։
Տե՜ր, տո՛ւր, որ Քո շնորհքովդ
Հավատարիմ մնամ
Եվ հավիտյան Քո սերդ
Բնավ ես չմոռնամ։
4. Չըլլա, որ Քեզ թողում, Տե՛ր,
Եվ ոչ՝ Քեզմե թողվիմ,
Հավատքս Քեզ կընդունի, Տե՛ր,
Եվ միշտ Քուկդ է սիրտն իմ։
Երբ սպառի իմ կյանքս,
Ու մահ ինծի հասնի,
Տո՛ւր, որ հատնին ցավերս,
Հոգիս ալ՝ Քովդ հանգչի։
Ցավի մեջ ընկղմած,
Ինչո՞ւ վիրավորված ես
Եվ փուշերով պսակված։
Ո՜վ սուրբ Գլուխ, փառքովդ
Երկինք կլեցնես,
Բայց հոս արյամբ պատած ես,
Ինծի պատվական ես։
2. Ո՜հ, ի՜նչ ցավով լըցված ես,
Ի՜նչ անարգանքներով,
Տրտմությունով պատած ես,
Բայց վերջը՝ ցնծումով։
Ամեն Քո ցավն ու գութը
Չարերը կփրկե.
Մերն էր բոլոր հանցանքը,
Պատիժն Ան կքաշե։
3. Ի՞նչ խոսք, ով իմ Փրկիչս,
Գտնեմ Քեզ օրհնելու,
Որ հաճեցար իմ անձս
Մահվամբդ փրկելու։
Տե՜ր, տո՛ւր, որ Քո շնորհքովդ
Հավատարիմ մնամ
Եվ հավիտյան Քո սերդ
Բնավ ես չմոռնամ։
4. Չըլլա, որ Քեզ թողում, Տե՛ր,
Եվ ոչ՝ Քեզմե թողվիմ,
Հավատքս Քեզ կընդունի, Տե՛ր,
Եվ միշտ Քուկդ է սիրտն իմ։
Երբ սպառի իմ կյանքս,
Ու մահ ինծի հասնի,
Տո՛ւր, որ հատնին ցավերս,
Հոգիս ալ՝ Քովդ հանգչի։
