ՀԵ 273, Էլմ. 748
1. Շուրջս կենաց հուզյալ ծովուն
Լացով իմ աչքս կնայի,
Բայց ինձ կուգա ձայն մը սիրուն
Եվ այն կըսե` եկո՛ւր Ինձի։
2. Կըսե, թե ուր նեղյալ հոգվույս
Հանգստություն կգտնվի։
Ո՜հ, երբ կըլլամ հոգնած, անհույս,
Ի՜նչ քաղցր այն ձայն` եկո՛ւր Ինձի։
3. Երբ որ վախճանս կմոտենա,
Ու սիրտս շատ կզարհուրի,
Մահվան երկյուղ վրաս կուգա,
Այն ձայն կըսե` եկո՛ւր Ինձի։
4. «Աշխարհս կանցնի, եկո՛ւր Ինձի,
Երկիրս բնավ հանգիստ չունի,
Աչքերդ դեպի երկինք վերցո՛ւր,
Ես եմ բաժինդ, եկո՛ւր Ինձի»։
5. Ո՜վ ձայն գթած, ո՜վ ձայն սիրուն,
Ցավ կամ տագնապ երբ վրաս հասնի,
Տո՛ւր խրախույս Դուն իմ հոգվույս,
Մեղմով ըսե` եկո՛ւր Ինձի։
Լացով իմ աչքս կնայի,
Բայց ինձ կուգա ձայն մը սիրուն
Եվ այն կըսե` եկո՛ւր Ինձի։
2. Կըսե, թե ուր նեղյալ հոգվույս
Հանգստություն կգտնվի։
Ո՜հ, երբ կըլլամ հոգնած, անհույս,
Ի՜նչ քաղցր այն ձայն` եկո՛ւր Ինձի։
3. Երբ որ վախճանս կմոտենա,
Ու սիրտս շատ կզարհուրի,
Մահվան երկյուղ վրաս կուգա,
Այն ձայն կըսե` եկո՛ւր Ինձի։
4. «Աշխարհս կանցնի, եկո՛ւր Ինձի,
Երկիրս բնավ հանգիստ չունի,
Աչքերդ դեպի երկինք վերցո՛ւր,
Ես եմ բաժինդ, եկո՛ւր Ինձի»։
5. Ո՜վ ձայն գթած, ո՜վ ձայն սիրուն,
Ցավ կամ տագնապ երբ վրաս հասնի,
Տո՛ւր խրախույս Դուն իմ հոգվույս,
Մեղմով ըսե` եկո՛ւր Ինձի։
