138

1. Շտապի՛ր, անառակ որդի,
Քո հայրենի տունն արի՛,
Այնտեղ քեզ է սպասում
Հայրդ` սերն Իր սրտում:

     Այնտեղ քո Հայրն է տանջվում
     Եվ արտասվում հաճախ,
     Հույսով ճամփիդ է նայում՝
     Արդյո՞ք որդիս կգա։

2. Ցավերը քեզ պատեցին,
Երջանկությունդ անցավ,
Ընկերներից մերժվեցիր,
Սրտիդ պատեց խավար։

3. Թե քեզ համար դժվար է,
Սիրտդ քեզ մեղադրում է,
Հայրդ արդ քեզ ներում է
Եվ նույն սիրով կանչում։

4. Եթե վիճակդ գիտես
Եվ ինքդ քեզ տեսնում ես,
Վեր կաց և Հորդ գնա՛,
Սիրով կանչում է Նա:

---