234

1. Ինչո՞ւ ես տանջում քեզ այդպես,
Միշտ հարցնելով, թե՝ ե՞րբ կգա:
Չէ՞ որ քեզ հետ է Նա ընդմիշտ,
Կրում է հոգուդ ցավն ու վիշտ։

     Դե շուտ արի՜ Դու, ի՛մ Հիսուս,
     Փոխի՛ր իմ սիրտը, իսկ հետո
     Թեկուզ աշխարհն էլ որ ինձ տան,
     Իմ սիրտը Քեզ միայն կտամ։

2. Այլևս չեմ ուզում հիշել,
Թե աշխարհում ով եմ եղել,
Մեղք գործելով՝ չէի հասկանում,
Որ արդեն ձեռքդ էիր մեկնում։

3. Ա՜խ, ինչպես եմ ես փափագում,
Ե՞րբ եմ ես Քեզ հետ քայլելու,
Ամուր ձեռքիցս Դու բռնես,
Հավիտենություն ինձ տանես։

---