251

     ПВ 1593, ГП 132 

1. Շատ անգամ է իմ նավակը
Ալեկոծության հանդիպել,
Սպառնացել է փոթորիկը
Իր ալիքներով ինձ ծածկել։
Թվացել է այս պայքարում,
Թե նավահանգիստ չեմ հասնի,
Կգտնեմ վախճանս ծովում,
Ծովի անդունդն օրրանս կլինի։

2. Եվ ամեն անգամ գալիս ես
Դու պարզապես ջրի վրայով,
Փոթորիկն հանդարտեցնում ես,
Հույս ես տալիս Քո հայտնվելով։
Փոխվում է իմ տրտմությունը
Ուրախության, խաղաղության,
Շողում է ջինջ հորիզոնը,
Թվում է՝ էլ չկա վտանգ։

3. Առջևում դեռ փոթորիկ կա,
Վտանգավոր է իմ ճամփան,
Խնդրում եմ, Տե՜ր, մի՛ հեռանա,
Ինձ հետ եղիր՝ ըստ Քո խոստման։
Այնժամ վստահ կլինեմ ես
Ապահովությանը ճամփիս,
Դրա երաշխիքը Քո սերն է,
Արդ, խնդրում եմ, ինձ հետ եղի՛ր։