420

1. Կապուտակ երկինք՝ բյուրեղյա, մաքուր,
Քեզ եմ նվիրում իմ հոգին թաքուն,
Տառապանք ու հոգս մոռացած հեռվում`
Քո գիրկն եմ գալիս կարոտովդ լի։

     Օ՜, անհուն երկինք, գեղեցիկ ես դու,
     Աստծո սիրո պես խորն ես ու անծիր,
     Վերցնեմ ես թևեր ու թռչեմ հեռու,
     Գլուխս դնեմ Հիսուսի կրծքին։

2. Աստղաշուք երկինք, դու՝ հրաշք լուսե,
Կերտված ես Աստծո հանճարով վսեմ,
Իմ երազներով քո գիրկն եմ թևում՝
Թողած հին կյանքի տենչերը նսեմ։

3. Ես լսում եմ միշտ շշունջդ բարի,
Զգում եմ ամոքող շունչդ իմ սրտում.
«Քո սպասումը չի լինի տրտում,
Երբ լինես հավետ Աստծո գրկում»։