Որոնում

49

     ՀԵ 303, Էլմ. 724, Ղուկ. 22։19
1. Քու սերդ մի՞թե մոռնանք, Հիսո՛ւս,
Բնավ ալ չհիշե՞նք,
Սերն, որ հատոյց մեր պարտքն անհույս
Եվ որ ջնջեց մեր մեղք։
Մոռնա՞նք Քո վշտալից կյանքն ևս,
Աղոթքդ քրտնալից,
Ցողով ցողված գլուխդ, որ մեզ
Պահեց միշտ հուսալից։

2. Գեթսեմանին կրնա՞ք մոռնալ
Եվ ճիգդ՝ տագնապոտ,
Երբ լեռն պատեց ահեղ խավար,
Եվ մարդ չկար Քեզ մոտ։
Կրնա՞նք մոռնալ փշե պսակ,
Ամոթն և ապտակներն,
Երբ դեմդ ելավ դժոխք վայրագ,
Երկիր մերժեց Քու սերն։

3. Ո՜հ, Քու շնորհաց վառ հիշատակ
Պիտ քաղցրագույն ըլլա,
Մեր սրտերուն մինչ ի հատակ
Դեմքիդ նկարն ցոլա։
Մոռնալ կրնա՞նք կենաց ցնծումն,
Մոռնալ աշխարհ համայն,
Բայց չենք մոռնար Քու սերդ անհուն
Հիմա և հավիտյան։