ՀԵ 234, Էլմ. 497
1. Ո՜հ, թե սուրբ ըլլամ ես՝ միշտ ալ ավելի,
Սիրտս, հոգիս և միտքս Քեզ հնազանդին,
Օրեօր պարտքերս ավելի սիրով
Կատարեմ, ո՛վ Տերս, Քու Հոգվույդ շնորհքով։
2. Քու Հոգովդ, ո՛վ Հայրս, անդադար լեցուր,
Որ մաքուր ընե զիս, ավելի մաքուր,
Եվ իմ հառաչանքս դեպի վեր երթա,
Միշտ իմ պաղատանքս Աստուծոյս ըլլա։
3. Երբ շատնան վիշտերս, վախս ու տարակույս,
Ո՜հ, հանձնեմ հոգերս միշտ իմ Աստուծոյս,
Ինք բոլոր խավարս լույս պիտի ընե,
Ինչ որ հիմա մութ է, պիտի բացատրե։
4. Բարձր և ալ բարձր գիշերես թռչիմ,
Մինչ երկնից սուրբ լույսը բերկրությամբ հասնիմ,
Թող ըլլա մաղթանքս Քեզ ընդունելի,
Այս է, Տե՛ր իմ, ջանքս, Դուն օգնե՛ ինծի։
1. Ո՜հ, թե սուրբ ըլլամ ես՝ միշտ ալ ավելի,
Սիրտս, հոգիս և միտքս Քեզ հնազանդին,
Օրեօր պարտքերս ավելի սիրով
Կատարեմ, ո՛վ Տերս, Քու Հոգվույդ շնորհքով։
2. Քու Հոգովդ, ո՛վ Հայրս, անդադար լեցուր,
Որ մաքուր ընե զիս, ավելի մաքուր,
Եվ իմ հառաչանքս դեպի վեր երթա,
Միշտ իմ պաղատանքս Աստուծոյս ըլլա։
3. Երբ շատնան վիշտերս, վախս ու տարակույս,
Ո՜հ, հանձնեմ հոգերս միշտ իմ Աստուծոյս,
Ինք բոլոր խավարս լույս պիտի ընե,
Ինչ որ հիմա մութ է, պիտի բացատրե։
4. Բարձր և ալ բարձր գիշերես թռչիմ,
Մինչ երկնից սուրբ լույսը բերկրությամբ հասնիմ,
Թող ըլլա մաղթանքս Քեզ ընդունելի,
Այս է, Տե՛ր իմ, ջանքս, Դուն օգնե՛ ինծի։
